Αϋπνία/Αγρυπνία 2

δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια και είναι τόσο απλό
το μυαλό μου τρέχει και νομίζω όπου να ναι θα κουραστεί και θα σβήσει
συνειδητοποιώ ότι και τα μάτια είναι ενεργά 
μήπως ξημερώνει; φοβάμαι πως μπαίνει φως από τις χαραμάδες των παντζουριών
αν έπεσα στο κρεβάτι στις 2 και γυρίζω πλευρά και σκέφτομαι τα πάντα
τι ώρα μπορεί να είναι τώρα
όλη αυτή η ενέργεια
όλη.αυτή.η.ενέργεια.
ένας δεύτερος εαυτός που θέλει να ανοίξει την πόρτα και να κατακτήσει τον κόσμο
ο ύπνος δεν του αρκεί
είναι 3.30
έχω κάνει ριβιού της μέρας που μόλις πέρασε, θολό πλάνο της μέρας που έρχεται, μια λίστα πραγμάτων που να λάβω υπόψιν μου για το γενικό στρατηγικό σχεδιασμό της κατά τα άλλα ανέμελης και όσαφέρνειοάνεμος ζωής μου.
αλλαγή πλευρού
αλλαγή πλευρού
ανάθεμά σας χέρια δεν ξέρω τι να σας κάνω
αλλαγή πάλι

δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια κι ίσως είναι τα χέρια του κόσμου όλου που λείπουν από γύρω μου

κοιμόμαστε δίπλα δίπλα
έχουμε αφήσει την μπαλκονόπορτα μισάνοιχτη και την patti smith να τραγουδάει χαμηλόφωνα, ξανά και ξανά τα ίδια τραγούδια.
δίπλα δίπλα σε ένα μονό κρεβάτι σκεπασμένοι με τη μωβ κουβέρτα.
ανοίγω τα μάτια, κοιτάζω το ταβάνι και πρέπει να σε ενημερώσω ότι έξω φυσάει.
σε σκουντάω, "φυσάει έξω"
λες κάτι ακαταλαβήστικο και γυρνάς στο πλάι
απ την πλευρά που είμαι εγώ
και μ αγκαλιάζεις ατσούμπαλα γιατί δεν έχεις ανοίξει τα μάτια σου ούτε για μισό δευτερόλεπτο.

ξύπνησα για να σου πω ότι φυσάει μα τώρα έχω να σου πω και τόσα άλλα
πόσο όμορφος είσαι, ας πούμε.
πόσο αγαπώ το στέρνο σου, ίσως.
πόσο πολύ

[πρόχειρο από την 1/6/14]

Στη Γ.

Σε κοιτώ και με κοιτάς πίσω 
και μιλάμε χαλαρά ή δε μιλάμε
Μοιραζόμαστε τσιγάρα και βρίσκω μυστικά στον τρόπο που πλησιάζεις στα δάχτυλά μου' μα είναι μόνο φαντασία.
Και η εκφραστικότητα του προσώπου σου με συνθλίβει και σπέρνει φιλιά στα χείλη μου.
Είσαι το μόνο γλυπτό που θα έπαιρνα στο κρεβάτι μαζί μου.
Η μόνη αγία της ορθόδοξης εκκλησίας που θα έλουζα με ευχαρίστηση. 

Αγριολούλουδο. 
Πιθανότατα μωβ, εύθραυστο στην όψη. Μπλεγμένο στα απάτητα βράχια ενός ελληνικού νησιού. Δεν τολμά να τ ακουμπήσει κανένα ζωντανό-από σεβασμό. Τόσο όμορφο και ιδιαίτερο λουλούδι. Αν το έβλεπε κάποιος από πόλη, θα έβαζε τα κλάματα από δέος. Θα ήθελε σίγουρα να το αγγίξει. Αλλά πώς; Με τι χέρια; Τα βρωμόχερα του αστικού μύωπα; Κι όταν βρέχει; Δροσίζεται και βρέχεται και οι σταγόνες αρνούνται να κυλήσουν από πάνω του. Κι όταν φυσάει; Του δίνει και καταλαβαίνει στον χορό. Λικνίζεται σαν μπαλαρίνα της φύσης.

Ε, τι όμορφο λουλούδι που είσαι! 

είμαι χαμένη. πέφτω στο κάθετο τούνελ που οδηγεί στη χώρα τον θαυμάτων. είμαι η αλίκη. δεν το λέω πουθενά. 
κι όλο μιλάω με το εγώ κι αυτό είναι επικίνδυνο

δεν ξέρω τι από όσα είναι δυνατόν να γίνουν θέλω να κάνω και τι ακριβώς θέλω να πω και σε ποιόν
αλλά σκάω από πράγματα που κάνω και λέω στο μυαλό και στον αέρα