Πέρασα το κατώφλι του νέου έτους με το αριστερό γιατί οι
ισορροπίες σε αυτή την όχθη του ποταμού που βρίσκομαι τη δεδομένη περίοδο είναι
ιδιαίτερα ευαίσθητες και δεν είμαι ακόμα έτοιμη να χαλάω και να φτιάχνω το ίδιο
μου το πλεκτό μόνη, σαν άλλη πιστή Πηνελόπη που βρίσκεται για 20 ολόκληρα
χρόνια στην αναμονή. Από τη στιγμή που ο Οδυσσέας στην περίπτωσή μου δεν έχει
ανθρώπινη υπόσταση, η όλη διαδικασία φαντάζει όχι μόνο περιττή αλλά και
απερίσκεπτη.
Το βράδυ της παραμονής έμεινα ξύπνια όσο χρειάστηκε ίσα ίσα
για να μάθω ποιος θα έχει την τύχη με το μέρος του φέτος, σε ποιον έπεσε το τσίγκινο
φλουρί. Η βασιλόπιτα έστεψε με το στεφάνι της τύχης την Παναγία για φέτος και
το σασπένς χάθηκε όσο γρήγορα εξαφανίστηκε και το δεύτερο μπουκάλι κόκκινο κρασί από
μπροστά μου.
Κοιμήθηκα με τα ρούχα και είδα εφιάλτη. Δεν πήρα την
πρωτοβουλία να ευχηθώ «καλή χρονιά» σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους’ εκτός από
δυο-τρεις που γνώριζα ήδη τι περιμένουν από το νέο έτος και σκέφτηκα να τους φουσκώσω
την αισιοδοξία δίνοντάς τους ένα σκούντημα προς αυτό που αναζητούν. Παράλληλα, προσπάθησα να ευχηθώ όμορφα και εξίσου
«χρήσιμα» πράματα σε εκείνους που μου ευχήθηκαν πρώτοι αλλά νομίζω πως δεν τα
κατάφερα με μεγάλη επιτυχία. Μάλλον φταίει
το γεγονός ότι πιστεύω πως εκτός από την υγεία που απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως,
οτιδήποτε άλλο είναι άκρως προσωπικό και, ταυτόχρονα, δεν θα ευχόμουν ποτέ κάτι
σε κάποιον αν δεν το εννοούσα. Επομένως οι ευχές μου μάλλον σε ορισμένους
ακούστηκαν «λίγες» ή ίσως ορισμένους τους έπιασαν απροετοίμαστους.
Μέσα σε ένα σύννεφο ειρωνείας και λαιμαργίας για αξιέπαινα
κατορθώματα, σχημάτισα κι εγώ με τη σειρά μου μια λίστα με αποφάσεις-επιθυμίες
που θα θελα να πραγματοποιήσω μέσα στο 2013. Προσωπικά, νιώθω την αίσθηση της «νέας
αρχής» το φθινόπωρο, που επιστρέφουμε στη ρουτίνα 100% όπως και να έχουμε
περάσει το καλοκαίρι μας. Τότε μου φαίνεται πως είναι η κατάλληλη στιγμή για
τέτοιου είδους λίστες και σκέψεις. Όμως, κάθε παραμονή νοσταλγώ κατά μία έννοια
τα κλισέ των γιορτών κι έτσι ενδίδω και στο συγκεκριμένο. Η λίστα μου αριθμεί,
λοιπόν, 26 αποφάσεις-επιθυμίες και μπορώ να στοιχηματίσω πως τουλάχιστον κατά
το ήμισυ είναι ίδια με την οποιαδήποτε λίστα θα διαβάσεις τις μέρες αυτές που διανύουμε
φέτος όπως επίσης και όσο υπάρχει η ανθρωπότητα.
Δυστυχώς για κάποιο ηλίθιο λόγο έσβησα την περσινή μου λίστα
και δεν έχω τη δυνατότητα να τη συγκρίνω με τη φετινή. Είναι εκείνες οι
αποφάσεις-επιθυμίες, που διαφέρουν κάθε χρόνο και διαφέρουν από όλων των άλλων,
που αποτελούν μικρά δείγματα του ποιος ήσουν πέρυσι και πού νόμιζες πως θες να
πας. Εκείνες είναι που, είτε υλοποιούνται είτε όχι, δείχνουν κατά πόσο οι μέρες,
που σε χωρίζουν από τη στιγμή που κάθισες και έκανες τη λίστα σου, σε έχουν
κάνει σοφότερο, ωριμότερο ή και αντίστροφα.
Και, τέλος πάντων, για να μην σε κουράζω, θα ήθελα να
ευχαριστήσω τον άνθρωπο που μου έστειλε το
κομμάτι που έχω στο ρηπήτ ενώ γράφω
το συγκεκριμένο κείμενο’ εσένα που με διαβάζεις κάθε τόσο και μου λες τη γνώμη
σου για τα κείμενά μου’ αλλά και εσένα που με εμπνέεις με τα δικά σου κείμενα
και με αφήνεις να ταυτίζομαι με τους ήρωές σου.
Υ.γ.: θα είχε ενδιαφέρον να μοιραζόσουν μαζί μου τα δικά σου
ρεζολούσιονς
