κικη

πιθανολογώντας μπορώ να πω
πως μάλλον δεν μπορώ να γράψω
γιατί τα χέρια μου βαραίνει είτε
το ποίημα του Δημήτρη που δεν έγραψα ποτέ είτε
η προδοσία του Απόλλωνα που
όσο κι αν νομίζω πως ξεπέρασα πάντα γυρνάει με τον έναν ή
τον άλλο τρόπο και φωλιάζει φοβισμένα
-μια προδοσία που φωλιάζει φοβισμένα, τι ενδιαφέρον-
όπως και να χει
τίποτα από τα δυο δε θα αλλάξει σύντομα
οπότε και μάλλον δε θα μάθω σύντομα την αιτία
για την συγγραφική αδράνεια
όπως και όλα τα υπόλοιπα
που με τραβούν στον πάτο της μικρής μας λιμνούλας.

πείτε μου όμως αν μπορείτε
πως ακόμα κι έτσι
σε κατάσταση βύθισης
και με τετράδια άδεια
και παρθένα
συνεχίζω να είμαι μια γυναίκα
που αξίζει να λάμπει κάτω από τον ήλιο
και την ντισκομπάλα