Ορίζοντας

Ορίζοντας
στο μικρό σου σπίτι
έχουμε πιάσει τις δυο άκρες
εσύ φρόυντ
εγώ νικ κέηβ
οι υποβρύχιες μουσικές σου μας τριγυρίζουν

Ορίζοντας
σκέφτομαι την πρώτη φορά
που ηρέμησα σ αυτή την άκρη
<μακρόσυρτο επιφώνημα>
γυμνή
ντυμένη
και απολαμβάνω την τελευταία

πώς θα με σερβίρεις απόψε;
στα κάρβουνα των ματιών σου ίσως
δε μου βρίσκονται λέξεις
μονάχα θωπεύματα και φιλιά
και δεν κάνω τον κόπο να στα πετάξω
ως εκεί που κάθεσαι

Ορίζοντας
λιώνω σα βούτυρο
κ αφήνομαι στον καναπέ σου
θα θελα να μαι το πρωινό σου
μα το ένστικτό μου κλωτσάει
και φεύγω