στο ταβάνι

τι περιέργο που είναι να σαι ερωτευμένος, σκέφτομαι.
μιλάω στο ταβάνι έτσι όπως είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ και μιλάω σε σένα
και σου λέω "τι περίεργο που είναι να σαι ερωτευμένος".
κι επειδή θυμάμαι ότι κάθε φορά που σου λέω κάτι τέτοιο χαζό και παιδικό με σφίγγεις στην αγκαλιά σου και με λιώνεις
γυρίζω στο πλάι και βάζω τα χέρια μου έτσι γύρω απ την κοιλιά μου για να μοιάζει σα να μ αγκαλιάζεις.
 τι περίεργο που είναι! δε συμφωνείς;