"...και σκαρφάλωσε στο υπεραστικό λεωφορείο μ' ένα εισιτήριο δίχως επιστροφή για το Σαιν Λούι κι απλούστατα εξαφανίστηκε. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν υπάρχει κόλαση, θα πρέπει να είναι μια αφετηρία λεωφορείων που μουγκρίζει και πνίγεται κι ο κόσμος που προσπαθεί να φιληθεί για έναν τελευταίο αποχαιρετισμό μες τις μπλε εξατμίσεις κι όλοι να χωρίζονται από κείνο το γερο-διάβολο τον οδηγό που χωρίζει τους ανθρώπους φωνάζοντας "Φεύγουμε" μέχρι που δεν μπορείς να δεις τον άλλον παρά μέσα απ' τα τζάμια, με την παλάμη σου ίσως κολλημένη πάνω στο κρύο λείο παράθυρο μέχρι που δεν μπορεί να δει ο ένας τον άλλον άλλο πια."

~γεωγραφία γυναικών