μέντα-λεμόνι

κάτι ξεκίνησε να λέει χρησιμοποιώντας τον όρο "στερεότυπα" τότε,
αλλά στο θέμα η λέξη δεν κολλούσε. σκέφτηκα να την διορθώσω' όμως ίσως αυτή μου η κίνηση να κατέληγε σε μονόπλευρο καβγά τελικά οπότε δεν αποκρίθηκα εκείνη τη στιγμή. και για αρκετή ώρα. απλά συγκεντρώθηκα στον καπνό και το άπειρο.

θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι βρισκόμουν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι είχα αφήσει πολλές υποχρεώσεις ημιτελείς .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι μου το χα πει πως δεν έπρεπε να χα πάει .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι δεν είμαι έτοιμη για το φθινόπωρο που ρθε .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι δεν άντεχα να την ακούω άλλο .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι με τέτοια ζέστη εκεί μέσα, ίδρωνα κι απ τα μάτια .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι πρέπει να μαζέψω τα λεφτά για κείνη τη συναυλία .
θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι ο Σ. είχε αργήσει .

θα μπορούσα να σκέφτομαι κι άλλα τέτοια.

αυτό που είχα εγώ στο μυαλό, όμως, ήταν πως, έτσι όπως καθόμασταν, ήμασταν πάλι το κλασσικό τρίο που απεχθανόμουν καιρό τώρα. και να που ένιωθα το ίδιο βουλιαγμένη στον χυλό της ήρεμης οργής όπως και στο παρελθόν.

οργή, απ τη μία. ήρεμη απ την άλλη.

κι ανίκανη να κάνω κάτι, να πω, να δείξω την ενόχλησή μου
ήλπιζα με ένα σύντομο πετάρισμα των βλεφάρων κάθε παλλόμενο, έτοιμο να εκραγεί απ την ένταση, κύτταρό μου να βρεθεί με ταχύτητα φωτός κάπου αλλού- έστω δέκα μέτρα μακριά από τη φουρτούνα που ονομάζω φιλία κι άνεση.