Απωθημένα #1

Στρώσαμε το τραπέζι των απωθημένων μας
και βάλαμε το καλό μας σερβίτσιο'
καλέσαμε απρόσμενα τους φίλους
κι αρχίσαμε το γλέντι δίχως δισταγμούς.
Τη μια τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας,
την άλλη τα γεμίζαμε αποστροφή.
Και ξάφνου όλοι βρέθηκαν να κάθονται αντικριστά.
Τη μία μεθούσαμε με λύσσα,
την άλλη ξυπνούσαμε το πνεύμα, τη θεά των βασάνων μας'
κι αντί για καφεΐνη νιώθαμε ανακούφιση.
Στη λάντζα, αργότερα, άρχισα ν' αναρωτιέμαι:
άραγε, τι απ' όλα αυτά να κρατήσω;
Μα, το δείπνο των απωθημένων μας είχε λήξει.