Φεύγω

μέσα στο πανδαιμόνιο των εξετάσεων, επέλεξα να φύγω για το σαββατοκύριακο από το λιμάνι μου και να περάσω δυο μέρες στο απομονωμένο κι εμφανισιακά χαμμένο στο χρόνο χωριό μου. στην ουσία, οι σκέψεις μου με στέλνουν εκεί. ή καλύτερα θα μπορούσα πω η σκέψη του.

παίρνω το ρίσκο να πατώσω στη φυσική την επόμενη δευτέρα, ελπίζοντας πως με την σύντομη απουσία μου από τα συνηθισμένα μέρη και την απαρέτητη, κρυφή παρέτησή μου από την καθημερινότητα, θα ηρεμήσει η Φαντασία μου που, μεσ' το κεφάλι μου, παίζει μαζοχιστικά παιχνίδια με την Ανάμνηση και τον Πόθο.

πραγματικά ώρες ώρες απορώ εάν η ζωή μου θα 'ναι συνεχώς έτσι από δω κ στο εξίς, εάν δηλαδή θα αρκούμε στο να φεύγω για μικρά διαστήματα και να παραιτούμε, έχοντας σκοπό να συνεχίσω έπειτα λίγω παρακάτω την εξτατικά μονότονη διαδρομή μου..